Trouwen met een zelfstandig trouwambtenaar
Ceremonieel trouwen bij een zelfstandig trouwambtenaar Er is veel over te zeggen. Ceremonieel trouwen met een zelfstandig trouwambtenaar. Van een zelfstandig trouwambtenaar kan het tarief hoger liggen dan de leges die je betaalt aan een gemeente wanneer je via een BABS van de gemeente trouwt. Dat mag ook want inmiddels is wel bekend dat je van een zelfstandig trouwambtenaar meer mag verwachten dan een BABS van de gemeente. En zit veel meer tijd in de voorbereiding van de ceremonie en dat is dan ook terug te zien in het tarief. De prijzen variëren echter ontzettend bij de zelfstandig trouwambtenaren. Je hebt ze van 600,- euro tot 3500,- en alles wat daar nog tussen zit. De prijsverschillen hebben te maken met de ervaring van de zelfstandig trouwambtenaar, de populariteit en uniekheid van de trouwambtenaar(vraag/aanbod) en uiteraard weet de trouwambtenaar zelf hoeveel uren hij/zij kwijt is voor de ceremonie en zal hiermee ook rekening houden bij het vragen van zijn/haar prijs. Toch zou het voor kunnen komen dat je een zelfstandig trouwambtenaar treft waar je minder aan kwijt bent dan bij een gemeente. Want ook de prijzen tussen de verschillende gemeentes verschillen enorm. Bij sommige gemeentes kost trouwen ruim boven de 1000,- euro. Wettelijk trouwen bij een BABS We gaan even terug naar waar deze blog over gaat. Ceremonieel trouwen. Of nee, eerst even naar het wettelijk trouwen om het ceremonieel trouwen te kunnen begrijpen. Wanneer je met een BABS trouwt, via de gemeente, dan ben je wettelijk getrouwd. Als voorbeeld neem ik even de gemeente Amsterdam waarbij je op zaterdag trouwt op een trouwlocatie ergens in de stad. De kosten hiervoor die de gemeente Amsterdam vraagt zijn 1080,90,- Let op! Je hebt dan dus geen zelfstandig trouwambtenaar maar een ambtenaar van de gemeente. Er zitten echt hele leuke trouwambtenaren tussen maar dit blijft een gok omdat een uitgebreide kennismaking zoals je met een zelfstandig trouwambtenaar hebt ontbreekt. Daarnaast zit er zoals eerder gezegd minder voorbereiding in dus kan je er ook minder van verwachten. Al zijn er zeker ook trouwambtenaren van de gemeente die er echt iets leuks van maken. Wettelijk trouwen bij een zelfstandig trouwambtenaar Het volgende voorbeeld is dat je wettelijk trouwt met een zelfstandig trouwambtenaar. Dezelfde plek, ergens in Amsterdam dus, en dezelfde dag. De zelfstandig trouwambtenaar rekent zijn/haar tarief. Als ik mezelf als voorbeeld neem en we er van uitgaan dat je interesse uit gaat naar pakket twee zal dat 1808,95,- incl BTW zijn. Daar bovenop komt de eerder genoemde 1080,90,- euro die de gemeente vraagt. De gemeente rekent deze leges namelijk door. Waarom? Omdat je wettelijk trouwt. Dat is het korte antwoord. Wat daar ook nog bovenop komt zijn de kosten voor benoeming/beëdiging van de desbetreffende zelfstandig trouwambtenaar. Alleen met die benoeming mag hij/zij je wettelijk trouwen. De kosten in Amsterdam hiervoor zijn 280,60,- Dus de rekensom: 1808,95,- + 1080,90,- + 280,60,- = een slordige 3170,45,- !! En dan moet de locatie uiteraard nog betaald worden. Oh ja en de fotograaf, styliste, visagiste, vervoer, jurk, pak, en noem maar op! Whaaa!! Kosten besparen door ceremonieel te trouwen Dit kan anders. En dan komt ceremonieel trouwen om de hoek kijken. Want nu denk je misschien; “ja dahaaag. We laten die leuke zelfstandig trouwambtenaar wel schieten. Het is allemaal al duur genoeg en we trouwen dan wel via de gemeente.” Niet doen!! Want wat nou als je je nog steeds door die leuke zelfstandig trouwambtenaar kunt laten trouwen maar voor een ander bedrag dan die 3170,45,-? Dan kun je het geld dat je over houdt mooi in je jurk/pak of het feest stoppen. Ceremonieel trouwen zou wel eens wat voor jullie kunnen zijn. Op jullie grote dag, een zaterdag in Amsterdam, worden jullie door jullie lievelings trouwambtenaar ceremonieel getrouwd. Omdat het niet wettelijk is heeft de gemeente hier niks meer mee te maken en ben je ze dus ook geen geld schuldig. Maw 1080,90,- (kosten trouwen zaterdag) + 280,60,-(benoeming) = 1361,50,- stop je in je zak! Wel ben je natuurlijk je zelfstandig trouwambtenaar in dit geval 1808,95,- verschuldigd. Maar hoe zit dat dan? Want dan zijn we niet wettelijk getrouwd? Dat heb je goed opgemerkt want dat klopt. Maar daar gaan jullie nog even een klein en intiem momentje van maken bij het gemeentehuis. Op een gratis moment uiteraard! En dit moment moet je dan vooral zien als een formaliteit. Zodat je je man ook écht je man kunt noemen en je vrouw je vrouw. Dit moment kun je voor of na het ceremoniële huwelijk doen. Net wat voor jullie prettig voelt. Zelf ben ik eerst ceremonieel getrouwd omdat we dan echt voor het eerst zouden ervaren hoe het is om “Ja’ tegen elkaar te zeggen. Bij de wettelijke trouw, een paar dagen later, hebben we een heel gezellig samenkomen gehad met getuigen en ouders. Met toch weer taart en een lunch. Haha waarom niet? We zijn er toch! Waarbij we lekker hebben kunnen na kletsen over de bruiloft. Maar onze échte dag was de dag dat we ceremonieel trouwden en met al onze dierbaren de liefde vierden. Dit is dan ook de dag die we ieder jaar weer vieren. Nog een voordeel aan ceremonieel trouwen Ceremonieel trouwen is in alle opzichten hetzelfde als wettelijk trouwen. Inclusief Ja-woord, ringen en het tekenen van aktes. Aktes die je overigens mee naar huis krijgt want deze hoeven het archief niet in. Gelijk een leuke herinnering dus. Wat er ook anders is aan ceremonieel trouwen is dat je het geheel je eigen feestje kunt maken. Het mag ieder moment van de dag en op iedere plek die je wilt. Samen met je zelfstandig trouwambtenaar vul je het helemaal in zoals het bij jullie past. Want er is geen gemeente die er wat van vindt. Er zijn geen regels waar je rekening mee hoeft te houden. Ook dit is naast de kosten die je jezelf bespaard uiteraard een heel groot voordeel. Veel tekst en veel uitleg. Hopelijk is het duidelijker geworden ipv onduidelijker. En als er vragen over zijn staat het
Trouwambtenaar van gemeente De Ronde Venen, of toch niet?
Hoe zit dat nou precies? En wat is nou eigenlijk het verschil? Een zelfstandig trouwambtenaar of trouwambtenaar werkzaam voor de gemeente. Ik woon in Abcoude en had daarmee dus trouwambtenaar van gemeente De Ronde Venen kunnen zijn. Nou ben ik dat eigenlijk ook. Alleen niét in dienst van de gemeente. Als zelfstandig trouwambtenaar trouw ik namelijk door het hele land en zelfs daarbuiten. Maar ook trouw ik binnen De Ronde Venen. Zo ben ik trouwambtenaar van gemeente De Ronde Venen, trouwambtenaar in Amsterdam, trouwambtenaar in Utrecht en iedere andere gemeente die je maar bedenken kunt. Het feit dat ik niet werkzaam ben als trouwambtenaar van gemeente De Ronde Venen, of welke gemeente dan ook, maakt dat ik geen beëdigd BABS ben. Dat wil echter niet zeggen dat ik een bruidspaar niet wettelijk kan trouwen. Ik kan mij namelijk door de desbetreffende gemeente waar jullie voor trouwen laten beëdigen. Althans, meestal kan dit, echter zijn er steeds meer gemeentes die hier vanaf zien. Stiekem denk ik dat ze er een beetje de balen van hebben dat steeds meer bruidsparen met tussenkomst van een zelfstandig trouwambtenaar trouwen. Om dat te voorkomen ziet de gemeente van een beëdiging van een externe af. Nogmaals, dit is mijn visie hierop. Ze hebben hier dan alleen ook een vader, vriendin of andere dierbare mee want die kan dan ook geen officieel huwelijk voltrekken. Maar geen punt; dan doen we het gewoon ceremonieel. Over ceremonieel trouwen is het eea terug te lezen op mijn website. Dat ik niet werkzaam ben als trouwambtenaar van gemeente De Ronde Venen of welke gemeente dan ook is heel bewust. Ik wil me niet beperken tot bijvoorbeeld de budget of gratis ceremonies. Ik ben blij dat deze er zijn voor bruidsparen. En ook blij voor mezelf overigens want zo kunnen we een ceremonieel huwelijk organiseren. (jullie trouwen op een gratis moment voor de wet en op jullie échte huwelijksdag trouwen we ceremonieel) Ik ben iemand die barst van de creativiteit en dit ook graag inzet bij het schrijven van een ceremonie. Ik wil niet vast zitten aan een minimaal aantal huwelijken die ik per jaar moet voltrekken voor een gemeente. Want meestal is dit wel de regel die een gemeente hanteert. En hierdoor dus de kans bestaat dat ik een bruidspaar die mij als zelfstandig trouwambtenaar wil inzetten, waarbij ik al mijn creativiteit kwijt kan, moet teleurstellen. Daarnaast heb ik natuurlijk toen ik weg ging bij de politie heel bewust er voor gekozen om voor mezelf te beginnen. Ervaren hoe het is om niet voor een ‘baas’ maar voor mezelf te werken. Toch dacht ik bij het maken van de stap naar zelfstandig trouwambtenaar dat ik ook voor een gemeente moest gaan werken. Ik had dit mezelf wijs gemaakt. Om kennis te maken met het vak en vlieguren te maken. Ik solliciteerde als trouwambtenaar van gemeente De Ronde Venen. Zonder dat ik nog enige ervaring had. Ik wist mezelf wel te ‘verkopen’ maar had geduchte tegenstanders met bakken ervaring als trouwambtenaar of ze waren al werkzaam binnen de gemeente. Helaas, dat vond ik toen, werd ik niet de nieuwe trouwambtenaar van gemeente De Ronde Venen. Maar ik liet me niet kisten en ging vol voor De Trouwvriendin. Nu, twee jaar later, ben ik heel blij dat de gemeente het niet geworden is. Voor een beetje vergoeding, want geloof me wat trouwambtenaren die werkzaam zijn voor een gemeente krijgen is zwaar onder de maat, op komen draven en het zelf niet voor het zeggen hebben. Dat is alles wat ik juist niet wilde! Dus nee. Ik ben geen trouwambtenaar die werkzaam is ten dienste van gemeente De Ronde Venen. Voor geen enkele gemeente ben ik werkzaam. Ik ben een zelfstandig trouwambtenaar, De Trouwvriendin, die overal en nergens te vinden is. Zelfs in Italië en Spanje een huwelijk voltrokken. Maar dus ook in en rondom Abcoude. Mijn eigen mooie dorpje.
De verdrietige momenten onderweg
Trouwen is iets moois. Dat doe je omdat jullie je leven met elkaar willen delen. Je van elkaar houdt. En dus kun je niet wachten op dit liefdesfeest. Maar tijdens onze route naar de ceremonie kunnen er ook verdrietige momenten zijn. Dat is niet gek. Ik vraag je mij te vertellen over je jeugd. Misschien is dit confronterend omdat je helemaal niet zo’n leuke jeugd had. Omdat je de scheiding van je ouders van dichtbij hebt mee gemaakt of misschien ben je jarenlang gepest. Ik vraag je of je iemand zou willen gedenken tijdens de ceremonie. Misschien mis je je pap of mam wel of een opa en oma. Herinneringen hieraan die naar boven komen. Zij/hij had er bij moeten zijn. Ik vraag je wie de ringen brengen. Misschien doet dit je stil staan dat je zo graag gezien had dat je eigen kinderen de ringen brengen maar mocht dit geluk er (nog) niet zijn. Het is echt niet gek als de weg naar de ceremonie even moeilijk is. Het doet je stil staan bij dingen waar je misschien al even niet aan gedacht had. Of misschien wilde je in de voorbereiding van je huwelijk er juist niet aan denken en is de gedachte er nu door een vraag van mij toch weer. Ik voel met jullie mee. Ik draag niet met jullie mee, dat kan ook niet. Omdat ik nooit exact kan voelen wat jullie voelen. Begrijpen en het mezelf inbeelden kan ik wel. Dat gaat best ver. Ook ik heb best wat te verduren gehad. Al op jonge leeftijd vader verloren. Middenin familieruzies gezeten. Mijn opa en oma die heel erg belangrijk waren voor mij verloren. Gescheiden van de vader van mijn dochters. Vriendschappen verloren. Ik draag al best wat met me mee. Dat maakt het makkelijker om dichterbij jullie te komen. Het verdriet mag er zijn. En als jullie willen gaan we er ook bij stil staan tijdens de ceremonie. Maar de kunst is om het tot iets moois te maken. Niet te zwaar. Liefdevol. En zo is de cirkel weer rond. Want je trouwt om je leven met elkaar te delen. Dus ook het verdriet te delen. Ook dat is Liefde. En ik? Ach weet je met alles wat jullie met mij delen ben ik niet een trouwvriendin voor even maar voor het leven
Weg met die schoenen!
Wat ik daar nou weg gooi? Nou jongens dat zijn mijn hakken. Als je het al hakken mag noemen. Vierkant en maar 5 cm hoog. En zelfs dan kan ik er niet op lopen. Voor de bruidsparen heb ik het echt geprobeerd. Want hakken onder een leuk jurkje staan dan toch net even leuker. Tijd voor een bekentenis. Ik ben geboren met klompvoeten. Say what!? KLOMPVOETEN! Nee je voeten zien er dan niet uit als klompen. Ze staan dan omhoog en naar binnen. Onmogelijk om te lopen dus. Gelukkig waren ze in 1982 al zo ver dat ze het eea recht konden zetten. Jaaaa nu hoor ik jullie denken: “82? Toen was je toch nog niet eens geboren?” Hihi doe niet zo mal, Heel lief maar jawel dus! Maar goed, ik dwaal af. Ik heb weer een soort van rechte voeten en ik kan lopen! Maar niet altijd van harte. Mijn voetjes kunnen helaas geen hakjes aan. Het is een pijn waar ik dan doorheen moet en dat is alles behalve relaxed tijdens de ceremonie. Het is wat het is. Ik heb het één seizoen geprobeerd. Vanaf volgend seizoen gewoon weer gympen onder mijn jurkjes.♡
Ik als hoofdverdiener
Toch leuk om ook nog even op mijn website in de blog te delen. Een geinig artikel over mij in de Vrouw van de Telegraaf. Voor de nieuwsgierigen, bij deze de link: https://www.telegraaf.nl/vrouw/525987423/stiekem-vindt-mijn-man-het-fijner-dat-ik-hoofdverdiener-ben In het artikel vertel ik onder andere hoe mijn man en ik elkaar gelukkig maken en houden. Dat het hem bij ons ook zit in spontane weekendjes weg waarbij we echt even de tijd hebben voor elkaar. Maar ook over het ontstaan van De Trouwvriendin.
Evert mijn lessenaar
Mag ik aan jullie voorstellen: Evert. De naam die we zorgvuldig met elkaar voor hem hebben uitgekozen. Ik ben er heel blij mee want zeg nou zelf. Hij staat er net zo statig bij als een Evert. Evert, waarmee ik soms een stukje moet lopen om bij de ceremonie plek te komen. Met liefde draag ik hem dan onder mijn arm mee. Wanneer ik Evert op z’n plek heb gezet zal hij niet tegenstribbelen en blijven staan waar hij staat. Op Evert kan ik leunen terwijl hij m’n woorden draagt. Evert is de stabiele factor tijdens iedere ceremonie. Hij staat er altijd weer te shinen. Wat mooi Evert dat je iedere keer weer overladen wordt met gevoelens van liefde en geluk. En wat fijn dat je niet terugdeinst wanneer je mijn bulderende lach over je heen voelt komen. Evert je bent me er eentje! Zoals jij is er geen ander!
De tijd van boeven vangen is voorbij
Net 18 was ik toen ik bij de politie kwam. Nog maar een meisje. Naast dat ik een beetje actie en afwisseling in mijn leven wilde, wilde ik wat betekenen voor de mensen in onze maatschappij. Het verschil voor ze maken. Dit alles lukte. Van het koppen van stenen vanuit de M.E. linie, tot het redden van mensen uit een woning die elkaar letterlijk de hersenpan insloegen. Van het als eerste als motorrijder ter plaatse komen bij een zwaar verkeersongeval tot het oplossen van moord in een uitgefikte woning. En de laatste jaren als rechercheur werkzaam binnen de zware en georganiseerde criminaliteit. En dan nog alles wat er tussenin zit. Niet te vergeten bijna dagelijks uitgescholden worden. Jeetje wat krijg je veel shit over je heen zodra dat pak aan gaat. Deze heb ik ruim 10 jaar geleden al uitgedaan en besloten nooit meer aan te doen. Daarnaast merkte ik dat netvliesvervuiling ook niet veel goeds doet. Een woord die ik onlangs aan mijn vocabulaire heb toegevoegd nadat ik deze hoorde van een collega. Lief en leed gedeeld met collega’s en aan één woord genoeg hebben. Vriendschappen opgebouwd en zelfs de liefde van mijn leven gevonden. Collega’s hebben oog voor elkaar maar binnen een grote organisatie als de politie ben je als persoon met regelmaat niet meer dan een nummer. Je wordt vaak niet écht gezien. Hoe hard je ook werkt. En ookal ben ik dit werk niet gaan doen voor de waardering is het soms moeilijk te snappen hoe hier mee om gegaan wordt. Bruidsparen die op mijn pad komen en voor mij kiezen kiezen écht voor mij. Om wie ik ben. Ik ben alles behalve een nummer. Én ik kan wat voor ze betekenen. Het verschil maken. Zoals ik dat 22 jaar geleden al wilde. Wat een mooi vak is dit. En dus zijn mijn laatste dagen bij de politie geteld. Als ik al zou willen blijven zou het al niet eens kunnen vanwege de vele bruiloften die er aan zitten te komen. Dapper en stoer is wat ik voornamelijk als reactie krijg op mijn vertrek bij de politie. Wanneer een collega van mij vertrok en een ander pad ging volgen zag ik dat ook zo. Dat zou ik nooit durven dacht ik dan. En ik zou zeker niet kiezen voor de onzekerheid die het leven van een zzp’er met zich mee brengt. En zie nu! Toch zie ik het nu het mezelf betreft niet als stoer of dapper. Ik kan gewoon niet anders dan mijn hart volgen en dat voelt als vanzelfsprekend. En met jullie vertrouwen en lovende reacties weet ik nog meer dat ik de juiste keus heb gemaakt. Ik zal jullie laten zien dat jullie vertrouwen niet onterecht is. Ik ga knallen en De Trouwvriendin gaat de mooiste, leukste en grappigste ceremonies brengen aan de alle tofste bruidsparen. Een onvergetelijke ceremonie is wat jullie verdienen! Want er is volledige focus. En heel veel zin!
Droom ik? Of is dit echt?!
Januari van dit jaar bestond De Trouwvriendin nog niet. Zelfs niet in mijn gedachten. En dan toch inmiddels al een paar bruiloften verder en nog een heleboel in het vooruitzicht. Maar jeetje wat heb ik hier hard voor gewerkt. Naast mijn 32 urige werkweek bij de politie en gezin die ook alle aandacht verdiend. “Geef het 2 jaar” vertelde men mij. “In deze branche moet je het hebben van de mond op mond reclame”. Twee jaar!? Dat wil ik helemaal niet! Ik wil gas er op. Bruidsparen ontmoeten en de mooiste verhalen voor ze schrijven. Afwachten zit niet in mij. Of ook wel gezegd, ik ben redelijk ongeduldig. Dus ik besloot er alles aan te doen om die 2 jaar in te korten. Ik ben bij behoorlijk wat locaties langs geweest, kennisgemaakt met eventmanagers, deelgenomen aan top trouwlocatie routes, in gesprek gegaan met andere babsen, mezelf laten zien op verschillende websites enzovoort. Ik bleef in alles wat ik deed heel dicht bij mezelf. Want ik wil dat men naast De Trouwvriendin ook Sandra ziet. Want uiteindelijk is Sandra De Trouwvriendin. Dus what you see is what you get! En toen gebeurde het. Veel eerder dan ik had durven dromen. Ik ging naar bed met een aanvraag en stond er mee op. En dat een paar weken achter elkaar. Vorige week waren er tranen van geluk. Want het is echt aan het gebeuren. De bruidsparen geloven net zo in De Trouwvriendin als ik dat doe. Ik ben zo dankbaar en tegelijktijd zo trots! 2023/2024 kom maar op want ik sta aan!! Eerst dit jaar nog 2 bruiloften rocken! Heel veel zin in! Voor de bruidsparen die dit lezen: wacht niet te lang. Ook voor 2024 heb ik al aanvragen en in mijn agenda staan. Ik moest laatst een bruidspaar afwijzen en dat is niet leuk! En moge na mijn bericht duidelijk zijn: ik wil jullie trouwen! foto ceremonie: Edwin Smulders
Toga dilemma
Wanneer je start als zelfstandig trouwambtenaar kom je voor best wat beslissingen te staan. Ik zou graag zien dat mijn bedrijf, De Trouwvriendin, uitstraalt wie ik ben maar tegelijkertijd kom ik er achter dat niet voor niks de zon op gaat. Bij elke beslissing die ik neem komt er financieel gezien best wat bij kijken. Zo stond ik met regelmaat op met de vraag; Wel of geen toga? Best een tijdje was het antwoord op deze vraag ‘Nee’. Waarom? Niet alleen omdat het een flinke investering is maar ook omdat ik het laagdrempelig en toegankelijk wil houden. Dicht bij mezelf. Daarbij stem ik graag mijn kleding af op het thema die het bruidspaar heeft uitgekozen. Ook een goede reden om geen toga aan te schaffen want ik hou van shoppen!! Wat ook weer geld kost Maar…. Aan de andere kant vind ik dat je met een toga aan wel gelijk een goede binnenkomer hebt. Je straalt iets uit. Noem het misschien ouderwets maar ik hou ook wel van tradities. Ook weet ik als geen ander wat het met je doet wanneer je een uniform aantrekt. Het sterkt je in de rol die je op dat moment hebt. Het maakte dat ik mij echt een politieagente voelde. Ik denk dat dit hetzelfde werkt bij de toga. Dat je nog meer in jezelf gelooft wanneer je deze aan hebt. Uiteindelijk heb ik besloten een toga te laten maken die volledig bij mij past. Want ook dit is een manier om dicht bij mezelf te blijven. Zolang ik mij er maar prettig in voel en De Trouwvriendin zie wanneer ik de toga aan heb. Het betreft écht maatwerk wat ik aan Carla Couture heb toevertrouwd. Van de kleur tot het model, overal werd over nagedacht en uitvoerig besproken en bekeken. Door deze beslissing geef ik ‘mijn’ bruidsparen de keus te kiezen wat bij hun past. De Trouwvriendin in één van haar outfits die hangen te trappelen in d’r kast of De Trouwvriendin in haar op maat gemaakte toga. Het was weer een kleine investering maar ik weet nu al zeker dat deze het volledig waard is geweest! En buiten dat; de toga staat me beter dan het uniform. Oh ja en dan denk je klaar te zijn… Bedenk je ook wel leuke bijpassende schoenen te willen. En De Trouwvriendin heeft een dure smaak dus hoppa er werd een paar Jordans aangeschaft. Ketjing!
Ik moest het even kwijt zijn om het terug te vinden
Vorig jaar in Ibiza lukte het me niet om te genieten. Onrust in mijn lijf en niks was goed genoeg. Ik irriteerde me om het minste geringste. Verdrietig was ik ook want ik keek zo uit naar het terugkomen op dit fantastische eiland. Waarom lukte het me niet te ontspannen en alles van me af te laten glijden? Bij terugkomst wist ik het zeker. Ik was mezelf kwijt geraakt. Ik sliep slecht en vond niks meer leuk aan mezelf. En inderdaad nadat ik met pijn en moeite de hulpvraag had in gezet bleek ik te moeten dealen met overbelasting opgebouwd in de loop van de jaren. Maw ik zat tegen een burn out aan. Fuck nee! Ik!? Hoe dan!? Maar oke ik zit er tegenaan en dus nog niet er in maw ik ben nog op tijd! Ik ben met mezelf aan de slag gegaan en heb in een korte tijd stappen gemaakt. Ik moest weer terug naar mijn gevoel. Ik ga namelijk altijd heel goed op het volgen van mijn gevoel maar deze was ik juist al een tijdje kwijt. Totdat de 3 daagse bootcamp tot trouwambtenaar voorbij kwam. Ik voelde aan alles dat ik dit moest doen en dat hier heel veel antwoorden lagen voor mijn “probleem”. 9 uur per dag, al 23 jaar, met politiewerk bezig zijn stompt af, maakt vlak. Door trouwambtenaar te worden zou er door de liefde en het geluk balans in mijn leven komen en kon ik alle ervaring die ik in de afgelopen jaren heb opgedaan kwijt. Met mensen bezig zijn, hun te zien stralen en verhaal te horen maakt mij gelukkig. Waarbij tijdens de ceremonie gevoel wordt omgezet in woorden en jullie verhaal ontstaat. Inmiddels staan er al meerdere paren in mijn agenda die ik mag gaan trouwen en kan ik gelukkig alweer even zeggen dat ik terug ben! Maar dan de 2.0 versie! Zonder deze wat minder leuke tijd had De Trouwvriendin nooit bestaan. Ik moest het even kwijt zijn om het weer terug te vinden. Maar dan nog beter en mooier dan ooit. Ik ben net terug uit Ibiza en heb de bevestiging gekregen dat het niet aan het eiland lag maar aan mij. Want wat heb ik genoten. Met een hele dikke vette G!
