Trouwen in de zomer
Trouwen in de zomer. Of in de lente. Ik snap het wel. Ik deed het zelf ook. 1 juni 2019 om precies te zijn. Waarom? Vanwege het romantische beeld dat we hebben. Trouwen met mooi weer. Waarbij iedereen lekker buiten kan zijn. Eten en borrelen in de buitenlucht. Elkaar het ja woord gegeven in de buitenlucht. Feesten in de buitenlucht. En dan eindigen bij een lekker kampvuurtje. Dus tja met dit beeld voor ogen klinkt trouwen in de zomer natuurlijk wel heel romantisch. Maar ja. Wat nou als het regent? In de zomer. Dan is trouwen in de zomer misschien toch ineens iets minder romantisch. We willen trouwen in de zomer maar nu is er regen voorspeld. Wat nu!? Het weer is nu eenmaal niet te voorspellen. Het is één van de weinige dingen die je niet in de hand hebt. Eén van de grootste stressfactoren voor je bruiloft. In de dagen, nee soms weken, er voor is buienradar je beste vriend. De app waar je nog meer naar kijkt dan naar je Instagram. Of voor de jongere lezers; TikTok. Je had voor ogen buiten in het gras te trouwen. Of misschien wel op het strand. Natuurlijk is de teleurstelling groot wanneer je van plan moet wijzigen. Want buiten trouwen met windkracht 6 en regen is nou niet bepaald een optie. Je visagiste zal zeker waterproof make-up gebruiken maar zo waterproof zal het niet zijn. En we willen ook niet dat oma mee genomen wordt door de wind. Het is dus even schakelen geblazen. En zeker in het koppie van de bruid. Die vaak al jaren voor ogen had hoe en waar ze wilde trouwen. Is trouwen in de zomer dan wel aan te raden? Jazeker! Maar het alternatief moet niet onder doen aan het romantische beeld van het buiten trouwen. Dus wat ik mijn bruidsparen zal blijven aanraden is een locatie te vinden die ook een prachtige optie heeft om binnen te trouwen. Tuurlijk is het bijna onvermijdelijk dat je teleurgesteld zult zijn wanneer het regent. Je had er toch een ander beeld van toen jullie besloten te gaan trouwen in de zomer. Maar geloof me dat het veel makkelijker te verwerken is wanneer jullie een fantastische plan B hebben. Tja en wil je helemaal op safe spelen dan is de beste optie om te trouwen in de herfst/winter. Want dan zet je nooit in op buiten trouwen en heb je dus ook geen zorgen over het weer. Wanneer is de beste tijd om te trouwen? Oeh tricky question. Afgelopen trouwseizoen heb ik best te doen gehad met de bruidsparen die in mei en juni trouwden. Deze maanden is er behoorlijk veel regen gevallen. De zomer kwam laat op gang maar heeft wel zeer lang aangehouden. Afgelopen zaterdag heb ik zelfs nog een ceremonie buiten in de zon kunnen doen! Dus tja zeg het maar. Wat is wijsheid? Toen ik zelf trouwde, zoals gezegd op 1 juni 2019, was het stralend weer. Geen zuchtje wind en zo’n 28 graden. Bijna zelfs te warm. Want jahaa dat kan ook nog! Dat iedereen aan het weg smelten is. Oeh die mannen in pak met allemaal dikke parels op hun voorhoofd. Ook geen pretje om te zien laat staan om het te ondergaan! Er valt niks over te zeggen. Want nogmaals het weer laat zich niet voorspellen. Wil je voor zekerheid en niet voor verrassingen komen te staan kun je misschien het beste in de herfst of winter trouwen. Hou je wel van een gokje, kun je goed schakelen en heb je goed nagedacht over een plan B? Dan zou ik lekker trouwen in de zomer. Hoe dan ook, ik ben er graag bij!
En toen stond ik in de Libelle
Met een meisjesdroom ooit beroemd te worden, vind ik het toch wel heel leuk dat ik in de week van Valentijn twee pagina’s in de Libelle mocht bestieren. Wat heerlijk dat als klein meisje de wereld nog aan je voeten ligt en voor je gevoel alles binnen handbereik. Je denkt niet in belemmerende overtuigingen. Je hebt een droom en daar ga je voor! Wat wil je worden? “Beroemd!” De mini playbackshow bij Hennie was de eerste stap. En ook gelijk de laatste Daar ging mijn droom. Naar de kleinkunstacedemie had ik wel gewild maar mams overtuigde mij er van dat het knokken zou worden om een beetje naamsbekendheid te krijgen. Een belemmerende overtuiging realiseer ik mij nu. Maar het was niet de mijne. Tegelijktijd uiteraard een moeder die haar kind beschermen wilde voor die, ik denk wel eens, harde wereld. Inmiddels weten jullie wel waar ik uiteindelijk terecht kwam. Een blauwe familie. Met het opgroeien veranderde mijn dromen. Ze werden kleiner en wat realistischer. Geen meisjesdromen meer. En doordat de dromen ‘kleiner’ werden kwamen de meesten hiervan ook uit. Nooit had ik durven dromen zelfstandig ondernemer te worden. Waarbij ik écht kan doen waar ik heel gelukkig van wordt. Dit had een grote droom kunnen zijn. Maar voordat ik er überhaupt over kon dromen had ik het al waar gemaakt. Dit wakkert de meisjesdromen weer aan. Durf ik weer groter te dromen. Beroemd ben ik niet. En word ik misschien ook nooit. Misschien, want zeg nooit nooit, zegt het meisje in mij. Alhoewel mijn naam in de trouwwereld binnen korte tijd al aardig bekend was. De Trouwvriendin. Ik sta hier echt nog steeds van te kijken en ben er heel erg trots op. En kijk aan. Zo is ook die droom alsnog een beetje werkelijkheid geworden: “Zeg ken jij de trouwvriendin al?” “Ja Tuurlijk, die rode krullenbol die altijd samen met Evert komt.” Wie weet wat de toekomst brengt. En is de Libelle het begin van die meisjesdroom. En was de mini playbackshow niet de eerste en laatste stap. Slechts de eerste. Leef je dromen. Droom niet je leven. Foto gemaakt voor de shoot van de Libelle door petronellanitta.
Naast trouwvriendin ook rouwvriendin
Ik ben niet alleen de trouwvriendin. Soms ben ik ook jullie rouwvriendin. Want trouwen is ook een beetje rouwen. Tijdens ons voorgesprek staan we stil bij jullie liefde en mooie herinneringen. Maar ook bij de verdrietige gebeurtenissen die jullie gevormd hebben. Over wie er niet is en er nog wel had moeten zijn. Want soms worden er dierbaren tijdens deze bijzondere dag gemist. Blijft die lege stoel leeg en is het gemis groter en voelbaarder dan ooit. Bij gemis kiezen jullie ervoor of en hoeveel aandacht er aan wordt besteed tijdens de ceremonie. Met gepaste woorden wordt er gevoel aan gegeven. Er kan een foto staan of een kaars. Of beide. En zo staat ieder op zijn eigen manier stil bij het verlies. Of de plek nou leeg is door een leven dat er niet meer is, omdat er onenigheid is, of niet haalbaar is door de afstand. Die lege plek, blijft leeg. En het gemis blijft niet onopgemerkt. Gemis mag de vreugde van het huwelijk niet overschaduwen. Maar hoe mooi is het als we er op een gepaste manier, jullie manier, wel bij stil kunnen staan. Ik ben niet alleen jullie trouwvriendin. Soms ben ik ook jullie rouwvriendin.
kinderen bij je ceremonie
Mijn hamer is magisch zeg ik altijd. Want wanneer de klap met de hamer is gegeven, dan is het pas écht! Maar al te graag willen de kids dan ff rammen. En soms nemen ze dat wel heel serieus en verlies ik bijna mijn vingers. Haha! Eigen schuld hoor want als ik de eerste klap te matig vindt zeg ik dat ze het nog een keertje over mogen doen. En dan weet ik; ogen dicht en hopen dat ze mijn hand niet raken. Ogen dicht gaat trouwens automatisch helaas. Liever zie ik natuurlijk gewoon wat er gebeurd. Op de foto is te zien hoe het schaaltje zelfs los komt na de klap. Voor de kids één van de leukste momenten van een ceremonie. Wanneer er kinderen op je ceremonie zijn is er van alles te bedenken om ze een rol te geven. Van de klap met de hamer, het brengen van de ringen tot het tekenen van kinderaktes. Of misschien durven ze jullie wel het jawoord te laten geven of een eigen gemaakte speech voor te dragen. Alles kan en alles mag! Ik zal er als jullie trouwvriendin voor zorgen dat de ceremonie volledig ingevuld wordt zoals jullie dat willen! Wanneer jullie wettelijk trouwen hebben we ons natuurlijk wel te houden aan de regels van de gemeente maar dat is weer een ander verhaal. Daar kun je meer over lezen op mijn website onder het kopje ’trouwen’.
Interactieve ceremonie
Je kunt wel in het Gooi wonen en een echt Gooise bodywarmer dragen maar wanneer je het woord bodywarmer uitspreekt verraad het alsnog je afkomst. Want je bent en blijft nu eenmaal een echte Amsterdamse. De bruidegom pest zijn schoonzus en in dit geval ook zijn getuige hier al jaren mee. En bij het voorgesprek zei de bruidegom tegen mij dat ik haar maar eens het volgende moest laten zeggen: ‘De beer eet een peer en de aap eet een banaan.’ Haha lachen! Dat hoef je mij geen tweede keer te zeggen. Ik hou namelijk wel van een beetje interactie tijdens de ceremonie. Ook wel spannend want niet iedereen houdt er van om een microfoon onder haar/zijn snufferd gedrukt te krijgen. Echter voor de ceremonie begon had ik ter plekke al uitgebreid contact met deze leukerd met haar echte Amsterdamse A. Het klikte en ik voelde gelijk al aan dat ik dit bij haar wel kon doen. Perfect! Tijdens de ceremonie zat haar man naast haar, de broer van de bruidegom, geluidjes te maken. Als ik het had over een deur deed hij een krakende deur na bij wijze van spreken. Heel subtiel waardoor het grappig was. Nog meer reden voor mij om deze schoonzus eens aan de tand te voelen. Het zou vast en zeker in goede aarde vallen. En dat deed het ook. Echt iedere ceremonie is anders. De ene is nooit met de andere te vergelijken. Juist omdat iedereen anders is. En zo past bij het ene bruidspaar wel een interactieve ceremonie en bij de andere niet. Of het ontstaat gewoon vanzelf. Dat kan ook nog. Hoe dan ook het is altijd een groot feest om jullie ceremonie te mogen doen!
Aftrap seizoen 2023
De aftrap van mijn trouwseizoen vond plaats in Italië. Bij de fantastische huwelijkslocatie Le Stoghne. Nog geen minuut na de ceremonie stond ik er zo bij. De blijdschap en ontlading was groot. Even rustig focussen op deze ceremonie in Italië was niet mogelijk geweest. Water, heel veel water, zorgde voor afleiding en het enige doel was nog op de trouwlocatie zien te komen. We waren op het vliegveld van Bologne geland, midden in het rampgebied. De eerste avond hebben we hierdoor ergens anders moeten overnachten. Maar waar een wil is is een weg en met mijn lieve man als steun en toeverlaat én chauffeur zijn we uiteindelijk op de plaats van bestemming gekomen. Gelukkig was iedereen er! Want ook voor de bloemenvrouw, fotograaf en videograaf was het een hele onderneming om er te komen. Maar The show must go on en wat een show was het! Met een fantastisch leuk en lief bruidspaar in de hoofdrol. De uren voor de ceremonie voelde ik me wat wiebelig omdat er geen ruimte voor een goede focus was geweest. Na mijn eerste zin gleed alles van mij af. Hoe alles zo mooi bij elkaar kwam en hoe ik naast het bruidspaar de gasten zo intens zag en hoorde genieten voelde als een warme deken. Ik ben zo dankbaar. En dit is ook exact wat ik het bruidspaar zo gunde met alle spanningen die zij de dagen ervoor hadden gevoeld. Misschien dat ik daarom voor mezelf de lat nog hoger had gelegd dan normaal. Maar hey het heeft gewerkt. En ik ben blij. En vier dat met bloemblaadjes. Die nog net niet die lat aantikte ♡ Trouwen in het buitenland. Ik kan het nog steeds iedereen aanraden. Trouwen in Ibiza. Trouwen in Lapland. Trouwen in Italië. Noem het maar op. Ik ga graag met jullie mee.
Ik als hoofdverdiener
Toch leuk om ook nog even op mijn website in de blog te delen. Een geinig artikel over mij in de Vrouw van de Telegraaf. Voor de nieuwsgierigen, bij deze de link: https://www.telegraaf.nl/vrouw/525987423/stiekem-vindt-mijn-man-het-fijner-dat-ik-hoofdverdiener-ben In het artikel vertel ik onder andere hoe mijn man en ik elkaar gelukkig maken en houden. Dat het hem bij ons ook zit in spontane weekendjes weg waarbij we echt even de tijd hebben voor elkaar. Maar ook over het ontstaan van De Trouwvriendin.
Evert mijn lessenaar
Mag ik aan jullie voorstellen: Evert. De naam die we zorgvuldig met elkaar voor hem hebben uitgekozen. Ik ben er heel blij mee want zeg nou zelf. Hij staat er net zo statig bij als een Evert. Evert, waarmee ik soms een stukje moet lopen om bij de ceremonie plek te komen. Met liefde draag ik hem dan onder mijn arm mee. Wanneer ik Evert op z’n plek heb gezet zal hij niet tegenstribbelen en blijven staan waar hij staat. Op Evert kan ik leunen terwijl hij m’n woorden draagt. Evert is de stabiele factor tijdens iedere ceremonie. Hij staat er altijd weer te shinen. Wat mooi Evert dat je iedere keer weer overladen wordt met gevoelens van liefde en geluk. En wat fijn dat je niet terugdeinst wanneer je mijn bulderende lach over je heen voelt komen. Evert je bent me er eentje! Zoals jij is er geen ander!
De tijd van boeven vangen is voorbij
Net 18 was ik toen ik bij de politie kwam. Nog maar een meisje. Naast dat ik een beetje actie en afwisseling in mijn leven wilde, wilde ik wat betekenen voor de mensen in onze maatschappij. Het verschil voor ze maken. Dit alles lukte. Van het koppen van stenen vanuit de M.E. linie, tot het redden van mensen uit een woning die elkaar letterlijk de hersenpan insloegen. Van het als eerste als motorrijder ter plaatse komen bij een zwaar verkeersongeval tot het oplossen van moord in een uitgefikte woning. En de laatste jaren als rechercheur werkzaam binnen de zware en georganiseerde criminaliteit. En dan nog alles wat er tussenin zit. Niet te vergeten bijna dagelijks uitgescholden worden. Jeetje wat krijg je veel shit over je heen zodra dat pak aan gaat. Deze heb ik ruim 10 jaar geleden al uitgedaan en besloten nooit meer aan te doen. Daarnaast merkte ik dat netvliesvervuiling ook niet veel goeds doet. Een woord die ik onlangs aan mijn vocabulaire heb toegevoegd nadat ik deze hoorde van een collega. Lief en leed gedeeld met collega’s en aan één woord genoeg hebben. Vriendschappen opgebouwd en zelfs de liefde van mijn leven gevonden. Collega’s hebben oog voor elkaar maar binnen een grote organisatie als de politie ben je als persoon met regelmaat niet meer dan een nummer. Je wordt vaak niet écht gezien. Hoe hard je ook werkt. En ookal ben ik dit werk niet gaan doen voor de waardering is het soms moeilijk te snappen hoe hier mee om gegaan wordt. Bruidsparen die op mijn pad komen en voor mij kiezen kiezen écht voor mij. Om wie ik ben. Ik ben alles behalve een nummer. Én ik kan wat voor ze betekenen. Het verschil maken. Zoals ik dat 22 jaar geleden al wilde. Wat een mooi vak is dit. En dus zijn mijn laatste dagen bij de politie geteld. Als ik al zou willen blijven zou het al niet eens kunnen vanwege de vele bruiloften die er aan zitten te komen. Dapper en stoer is wat ik voornamelijk als reactie krijg op mijn vertrek bij de politie. Wanneer een collega van mij vertrok en een ander pad ging volgen zag ik dat ook zo. Dat zou ik nooit durven dacht ik dan. En ik zou zeker niet kiezen voor de onzekerheid die het leven van een zzp’er met zich mee brengt. En zie nu! Toch zie ik het nu het mezelf betreft niet als stoer of dapper. Ik kan gewoon niet anders dan mijn hart volgen en dat voelt als vanzelfsprekend. En met jullie vertrouwen en lovende reacties weet ik nog meer dat ik de juiste keus heb gemaakt. Ik zal jullie laten zien dat jullie vertrouwen niet onterecht is. Ik ga knallen en De Trouwvriendin gaat de mooiste, leukste en grappigste ceremonies brengen aan de alle tofste bruidsparen. Een onvergetelijke ceremonie is wat jullie verdienen! Want er is volledige focus. En heel veel zin!
Droom ik? Of is dit echt?!
Januari van dit jaar bestond De Trouwvriendin nog niet. Zelfs niet in mijn gedachten. En dan toch inmiddels al een paar bruiloften verder en nog een heleboel in het vooruitzicht. Maar jeetje wat heb ik hier hard voor gewerkt. Naast mijn 32 urige werkweek bij de politie en gezin die ook alle aandacht verdiend. “Geef het 2 jaar” vertelde men mij. “In deze branche moet je het hebben van de mond op mond reclame”. Twee jaar!? Dat wil ik helemaal niet! Ik wil gas er op. Bruidsparen ontmoeten en de mooiste verhalen voor ze schrijven. Afwachten zit niet in mij. Of ook wel gezegd, ik ben redelijk ongeduldig. Dus ik besloot er alles aan te doen om die 2 jaar in te korten. Ik ben bij behoorlijk wat locaties langs geweest, kennisgemaakt met eventmanagers, deelgenomen aan top trouwlocatie routes, in gesprek gegaan met andere babsen, mezelf laten zien op verschillende websites enzovoort. Ik bleef in alles wat ik deed heel dicht bij mezelf. Want ik wil dat men naast De Trouwvriendin ook Sandra ziet. Want uiteindelijk is Sandra De Trouwvriendin. Dus what you see is what you get! En toen gebeurde het. Veel eerder dan ik had durven dromen. Ik ging naar bed met een aanvraag en stond er mee op. En dat een paar weken achter elkaar. Vorige week waren er tranen van geluk. Want het is echt aan het gebeuren. De bruidsparen geloven net zo in De Trouwvriendin als ik dat doe. Ik ben zo dankbaar en tegelijktijd zo trots! 2023/2024 kom maar op want ik sta aan!! Eerst dit jaar nog 2 bruiloften rocken! Heel veel zin in! Voor de bruidsparen die dit lezen: wacht niet te lang. Ook voor 2024 heb ik al aanvragen en in mijn agenda staan. Ik moest laatst een bruidspaar afwijzen en dat is niet leuk! En moge na mijn bericht duidelijk zijn: ik wil jullie trouwen! foto ceremonie: Edwin Smulders
