Ik ben niet alleen de trouwvriendin. Soms ben ik ook jullie rouwvriendin.

Want trouwen is ook een beetje rouwen.

Tijdens ons voorgesprek staan we stil bij jullie liefde en mooie herinneringen. Maar ook bij de verdrietige gebeurtenissen die jullie gevormd hebben. Over wie er niet is en er nog wel had moeten zijn.

Want soms worden er dierbaren tijdens deze bijzondere dag gemist. Blijft die lege stoel leeg en is het gemis groter en voelbaarder dan ooit.

Bij gemis kiezen jullie ervoor of en hoeveel aandacht er aan wordt besteed tijdens de ceremonie. Met gepaste woorden wordt er gevoel aan gegeven. Er kan een foto staan of een kaars. Of beide. En zo staat ieder op zijn eigen manier stil bij het verlies.

Of de plek nou leeg is door een leven dat er niet meer is, omdat er onenigheid is, of niet haalbaar is door de afstand. Die lege plek, blijft leeg. En het gemis blijft niet onopgemerkt.

Gemis mag de vreugde van het huwelijk niet overschaduwen. Maar hoe mooi is het als we er op een gepaste manier, jullie manier, wel bij stil kunnen staan.

Ik ben niet alleen jullie trouwvriendin. Soms ben ik ook jullie rouwvriendin.