Weg met die schoenen!
Wat ik daar nou weg gooi? Nou jongens dat zijn mijn hakken. Als je het al hakken mag noemen. Vierkant en maar 5 cm hoog. En zelfs dan kan ik er niet op lopen. Voor de bruidsparen heb ik het echt geprobeerd. Want hakken onder een leuk jurkje staan dan toch net even leuker. Tijd voor een bekentenis. Ik ben geboren met klompvoeten. Say what!? KLOMPVOETEN! Nee je voeten zien er dan niet uit als klompen. Ze staan dan omhoog en naar binnen. Onmogelijk om te lopen dus. Gelukkig waren ze in 1982 al zo ver dat ze het eea recht konden zetten. Jaaaa nu hoor ik jullie denken: “82? Toen was je toch nog niet eens geboren?” Hihi doe niet zo mal, Heel lief maar jawel dus! Maar goed, ik dwaal af. Ik heb weer een soort van rechte voeten en ik kan lopen! Maar niet altijd van harte. Mijn voetjes kunnen helaas geen hakjes aan. Het is een pijn waar ik dan doorheen moet en dat is alles behalve relaxed tijdens de ceremonie. Het is wat het is. Ik heb het één seizoen geprobeerd. Vanaf volgend seizoen gewoon weer gympen onder mijn jurkjes.♡
Naast trouwvriendin ook rouwvriendin
Ik ben niet alleen de trouwvriendin. Soms ben ik ook jullie rouwvriendin. Want trouwen is ook een beetje rouwen. Tijdens ons voorgesprek staan we stil bij jullie liefde en mooie herinneringen. Maar ook bij de verdrietige gebeurtenissen die jullie gevormd hebben. Over wie er niet is en er nog wel had moeten zijn. Want soms worden er dierbaren tijdens deze bijzondere dag gemist. Blijft die lege stoel leeg en is het gemis groter en voelbaarder dan ooit. Bij gemis kiezen jullie ervoor of en hoeveel aandacht er aan wordt besteed tijdens de ceremonie. Met gepaste woorden wordt er gevoel aan gegeven. Er kan een foto staan of een kaars. Of beide. En zo staat ieder op zijn eigen manier stil bij het verlies. Of de plek nou leeg is door een leven dat er niet meer is, omdat er onenigheid is, of niet haalbaar is door de afstand. Die lege plek, blijft leeg. En het gemis blijft niet onopgemerkt. Gemis mag de vreugde van het huwelijk niet overschaduwen. Maar hoe mooi is het als we er op een gepaste manier, jullie manier, wel bij stil kunnen staan. Ik ben niet alleen jullie trouwvriendin. Soms ben ik ook jullie rouwvriendin.
Mijn lessenaar en ik
Ik was op slag verliefd. Ik zocht op marktplaats naar een lessenaar en daar stond je dan. Tussen de vele anderen. Maar jij sprong er uit en ik wist dat ik jou aan m’n zijde wilde hebben, of eigenlijk voor mij, bij de vele bruiloften die wij samen gaan voltrekken. Je plaats was nu nog in Huizen en je had een bijzonder vriendelijke eigenaar. Toen ik je kwam halen vertelde de mevrouw mij het lastig te vinden om je los te laten. In 1994 had haar man je na een lange zoektocht gevonden en meegenomen naar huis. Daar heb je de noten mogen dragen terwijl mevrouw haar dwarsfluit bespeelde. Nu werd het tijd om je los te laten en je een nieuw thuis te gunnen. Ik maakte het de mevrouw makkelijker toen ik haar vertelde dat ik je overal mee naartoe zou nemen en je op de mooiste plekjes zou laten shinen! Alleen nu niet noten maar woordendragend.. En zo kwam je thuis bij mij en begint ook jou avontuur in trouwland! We hebben er zin in!!
Politie- én trouwambtenaar?!
Politieambtenaar en trouwambtenaar zijn, gaat dat wel samen? Liefde en verdriet gaan vaak hand in hand door het leven. Dit komt voor mij in het werk nu heel dichtbij. Zo sta ik een moeder te vertellen dat haar zoon niet meer thuis komt en het volgend moment zie ik een moeder stralen van geluk omdat haar zoon zojuist het JA woord heeft gegeven aan de liefde van zijn leven. Het is een schril contrast maar voor mij een goede balans. Ik ben een gevoelsmens dus veel van de emoties komen bij mij binnen. Ook daarom zijn deze 2 mooie beroepen een juiste balans voor mij. Ik hou van mensen en of ik nu aan het trouwen ben of boeven vang het is beide mensenwerk. En omdat ik mijn werk serieus neem zal ik het uiterste van mijzelf vragen. Hoe dan ook, en in welke vorm dan ook, ik zal er voor jullie zijn! Al hoop ik jullie te mogen trouwen in plaats van te moeten vangen!
