Toga dilemma
Wanneer je start als zelfstandig trouwambtenaar kom je voor best wat beslissingen te staan. Ik zou graag zien dat mijn bedrijf, De Trouwvriendin, uitstraalt wie ik ben maar tegelijkertijd kom ik er achter dat niet voor niks de zon op gaat. Bij elke beslissing die ik neem komt er financieel gezien best wat bij kijken. Zo stond ik met regelmaat op met de vraag; Wel of geen toga? Best een tijdje was het antwoord op deze vraag ‘Nee’. Waarom? Niet alleen omdat het een flinke investering is maar ook omdat ik het laagdrempelig en toegankelijk wil houden. Dicht bij mezelf. Daarbij stem ik graag mijn kleding af op het thema die het bruidspaar heeft uitgekozen. Ook een goede reden om geen toga aan te schaffen want ik hou van shoppen!! Wat ook weer geld kost Maar…. Aan de andere kant vind ik dat je met een toga aan wel gelijk een goede binnenkomer hebt. Je straalt iets uit. Noem het misschien ouderwets maar ik hou ook wel van tradities. Ook weet ik als geen ander wat het met je doet wanneer je een uniform aantrekt. Het sterkt je in de rol die je op dat moment hebt. Het maakte dat ik mij echt een politieagente voelde. Ik denk dat dit hetzelfde werkt bij de toga. Dat je nog meer in jezelf gelooft wanneer je deze aan hebt. Uiteindelijk heb ik besloten een toga te laten maken die volledig bij mij past. Want ook dit is een manier om dicht bij mezelf te blijven. Zolang ik mij er maar prettig in voel en De Trouwvriendin zie wanneer ik de toga aan heb. Het betreft écht maatwerk wat ik aan Carla Couture heb toevertrouwd. Van de kleur tot het model, overal werd over nagedacht en uitvoerig besproken en bekeken. Door deze beslissing geef ik ‘mijn’ bruidsparen de keus te kiezen wat bij hun past. De Trouwvriendin in één van haar outfits die hangen te trappelen in d’r kast of De Trouwvriendin in haar op maat gemaakte toga. Het was weer een kleine investering maar ik weet nu al zeker dat deze het volledig waard is geweest! En buiten dat; de toga staat me beter dan het uniform. Oh ja en dan denk je klaar te zijn… Bedenk je ook wel leuke bijpassende schoenen te willen. En De Trouwvriendin heeft een dure smaak dus hoppa er werd een paar Jordans aangeschaft. Ketjing!
Ik moest het even kwijt zijn om het terug te vinden
Vorig jaar in Ibiza lukte het me niet om te genieten. Onrust in mijn lijf en niks was goed genoeg. Ik irriteerde me om het minste geringste. Verdrietig was ik ook want ik keek zo uit naar het terugkomen op dit fantastische eiland. Waarom lukte het me niet te ontspannen en alles van me af te laten glijden? Bij terugkomst wist ik het zeker. Ik was mezelf kwijt geraakt. Ik sliep slecht en vond niks meer leuk aan mezelf. En inderdaad nadat ik met pijn en moeite de hulpvraag had in gezet bleek ik te moeten dealen met overbelasting opgebouwd in de loop van de jaren. Maw ik zat tegen een burn out aan. Fuck nee! Ik!? Hoe dan!? Maar oke ik zit er tegenaan en dus nog niet er in maw ik ben nog op tijd! Ik ben met mezelf aan de slag gegaan en heb in een korte tijd stappen gemaakt. Ik moest weer terug naar mijn gevoel. Ik ga namelijk altijd heel goed op het volgen van mijn gevoel maar deze was ik juist al een tijdje kwijt. Totdat de 3 daagse bootcamp tot trouwambtenaar voorbij kwam. Ik voelde aan alles dat ik dit moest doen en dat hier heel veel antwoorden lagen voor mijn “probleem”. 9 uur per dag, al 23 jaar, met politiewerk bezig zijn stompt af, maakt vlak. Door trouwambtenaar te worden zou er door de liefde en het geluk balans in mijn leven komen en kon ik alle ervaring die ik in de afgelopen jaren heb opgedaan kwijt. Met mensen bezig zijn, hun te zien stralen en verhaal te horen maakt mij gelukkig. Waarbij tijdens de ceremonie gevoel wordt omgezet in woorden en jullie verhaal ontstaat. Inmiddels staan er al meerdere paren in mijn agenda die ik mag gaan trouwen en kan ik gelukkig alweer even zeggen dat ik terug ben! Maar dan de 2.0 versie! Zonder deze wat minder leuke tijd had De Trouwvriendin nooit bestaan. Ik moest het even kwijt zijn om het weer terug te vinden. Maar dan nog beter en mooier dan ooit. Ik ben net terug uit Ibiza en heb de bevestiging gekregen dat het niet aan het eiland lag maar aan mij. Want wat heb ik genoten. Met een hele dikke vette G!
