De tijd van boeven vangen is voorbij
Net 18 was ik toen ik bij de politie kwam. Nog maar een meisje. Naast dat ik een beetje actie en afwisseling in mijn leven wilde, wilde ik wat betekenen voor de mensen in onze maatschappij. Het verschil voor ze maken. Dit alles lukte. Van het koppen van stenen vanuit de M.E. linie, tot het redden van mensen uit een woning die elkaar letterlijk de hersenpan insloegen. Van het als eerste als motorrijder ter plaatse komen bij een zwaar verkeersongeval tot het oplossen van moord in een uitgefikte woning. En de laatste jaren als rechercheur werkzaam binnen de zware en georganiseerde criminaliteit. En dan nog alles wat er tussenin zit. Niet te vergeten bijna dagelijks uitgescholden worden. Jeetje wat krijg je veel shit over je heen zodra dat pak aan gaat. Deze heb ik ruim 10 jaar geleden al uitgedaan en besloten nooit meer aan te doen. Daarnaast merkte ik dat netvliesvervuiling ook niet veel goeds doet. Een woord die ik onlangs aan mijn vocabulaire heb toegevoegd nadat ik deze hoorde van een collega. Lief en leed gedeeld met collega’s en aan één woord genoeg hebben. Vriendschappen opgebouwd en zelfs de liefde van mijn leven gevonden. Collega’s hebben oog voor elkaar maar binnen een grote organisatie als de politie ben je als persoon met regelmaat niet meer dan een nummer. Je wordt vaak niet écht gezien. Hoe hard je ook werkt. En ookal ben ik dit werk niet gaan doen voor de waardering is het soms moeilijk te snappen hoe hier mee om gegaan wordt. Bruidsparen die op mijn pad komen en voor mij kiezen kiezen écht voor mij. Om wie ik ben. Ik ben alles behalve een nummer. Én ik kan wat voor ze betekenen. Het verschil maken. Zoals ik dat 22 jaar geleden al wilde. Wat een mooi vak is dit. En dus zijn mijn laatste dagen bij de politie geteld. Als ik al zou willen blijven zou het al niet eens kunnen vanwege de vele bruiloften die er aan zitten te komen. Dapper en stoer is wat ik voornamelijk als reactie krijg op mijn vertrek bij de politie. Wanneer een collega van mij vertrok en een ander pad ging volgen zag ik dat ook zo. Dat zou ik nooit durven dacht ik dan. En ik zou zeker niet kiezen voor de onzekerheid die het leven van een zzp’er met zich mee brengt. En zie nu! Toch zie ik het nu het mezelf betreft niet als stoer of dapper. Ik kan gewoon niet anders dan mijn hart volgen en dat voelt als vanzelfsprekend. En met jullie vertrouwen en lovende reacties weet ik nog meer dat ik de juiste keus heb gemaakt. Ik zal jullie laten zien dat jullie vertrouwen niet onterecht is. Ik ga knallen en De Trouwvriendin gaat de mooiste, leukste en grappigste ceremonies brengen aan de alle tofste bruidsparen. Een onvergetelijke ceremonie is wat jullie verdienen! Want er is volledige focus. En heel veel zin!
